Co to jest Arechin?

Lek z grupy leków stosowanych w leczeniu zimnicy (malarii) i chorób reumatycznych.

Co zawiera i jak działa Arechin?

Substancją czynną preparatu jest chlorochina, lek z grupy pochodnych aminochinoliny. Stosowana jest w leczeniu zimnicy (malarii) wywołanej przez pierwotniaki z rodzaju Plasmodium. Mechanizm jej działania, polega na zwiększeniu pH w komórkach pierwotniaków chorobotwórczych. Wrażliwość pierwotniaków na chlorochinę zależy od zdolności kumulowania leku w wodniczkach pokarmowych. Gatunki, u których stężenie leku w wodniczkach jest niewielkie, są oporne na jego działanie.

Chlorochina działa bezpośrednio toksycznie na pełzaki z rodzaju Entamoeba histolytica.

Chlorochina wykazuje korzystne działanie w przypadku chorób takich jak reumatoidalne zapalenie stawów czy zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Chlorochina stosowana jest jako lek przeciwzapalny w dermatologii i reumatologii, w kolagenozach i chorobach przebiegających z nadwrażliwością na światło. Mechanizm działania chlorochiny w tych chorobach jest wielotorowy i prawdopodobnie polega na ograniczeniu odpowiedzi zapalnej, w tym na hamowaniu fosfolipazy A2, działaniu na lizosomy, hamowaniu fagocytozy, hamowaniu powstawania nadtlenków, zmniejszenia aktywacji limfocytów CD4, hamowaniu uwalniania cytokin z monocytów i hamowaniu produkcji przeciwciał.

Chlorochina łączy się z porfirynami i ułatwia ich wydalanie z moczem. Ma również powinowactwo do melaniny i innych barwników, co może być przyczyną retinopatii (zaburzeń siatkówki oka), występującej podczas długotrwałego stosowania leku.

Chlorochina wpływa też na filtrację kłębuszkową oraz zwiększenie stężenia aldosteronu.

Po podaniu doustnym chlorochina dobrze się wchłania. Maksymalne stężenie leku we krwi występuje w ciągu 3–6 godzin po przyjęciu leku. Pokarm zwiększa wchłanianie i dostępność biologiczną. Metabolizowana głównie w wątrobie, w niewielkim stopniu także w nerkach. Wydalana głównie z moczem (70% w postaci niezmienionej, 30% w postaci metabolitów). Kwaśny odczyn moczu przyspiesza wydalanie. Lek można wykryć w moczu nawet po kilku miesiącach po zakończeniu jego stosowania.

Kiedy stosować Arechin?

Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń:

• zimnica (malaria); zapobieganie i leczenie ostrych napadów oraz leczenie podtrzymujące zimnicy wywołanej przez wrażliwe na chlorochinę gatunki pierwotniaków z rodzaju zarodźca (Plasmodium)
• pełzakowica i ropień wątroby wywołane przez pełzaka (amebę) Entamoeba histolytica, zwykle w skojarzeniu z lekami przeciw pełzakom, działającymi w świetle jelita (chlorochinę stosuje się jako lek drugiego rzutu, jeżeli metronidazol okazał się nieskuteczny lub jest niedostępny)
• różne postacie tocznia rumieniowatego, postać układowa (SLE), przewlekła i toczeń rumieniowaty krążkowy (DLE)
• reumatoidalne zapalenie stawów
• leczenie wspomagające w zakażeniach koronowirusami typu beta, takich jak SARS-CoV, MERS-CoV i SARS-CoV-2 (uznawany za przyczynę choroby COVID-19).

Kiedy nie stosować tego preparatu?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne pochodne aminochinoliny.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku zmian w siatkówce oka lub w polu widzenia spowodowanych pochodnymi aminochinoliny.

Nie stosować w zapobieganiu zimnicy u chorych z krańcową niewydolnością nerek.

Preparat nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży do ukończenia 14. roku życia.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Arechin?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania preparatu u chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek oraz u osób z chorobą alkoholową.

Należy unikać stosowania preparatu:

• w przypadku zaburzeń czynności siatkówki (z wyjątkiem ostrej fazy zimnicy)
• u osób z zaburzeniami w obrazie krwi
• u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (niedokrwistość hemolityczna, fawizm)
• w przypadku ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych.

Chlorochina może powodować zaostrzenie przebiegu chorób takich jak: łuszczyca, porfiria i miastenia.

W przypadku stosowania długotrwałego zaleca się regularne pełne badania okulistyczne, przeprowadzane co 3 miesiące. Zalecenie to jest związane z ryzykiem wystąpienia retinopatii (zaburzeń siatkówki oka), niekiedy nieodwracalnej. W przypadku wystąpienia nieprawidłowości dotyczących wzroku należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem. Konieczna jest obserwacja, ponieważ zmiany chorobowe mogą postępować nawet po zaprzestaniu stosowania leku.

Stosowanie chlorochiny rzadko może być związane z wystąpieniem drgawek. Należy zachować ostrożność:

• u chorych na padaczkę
• z padaczką w wywiadzie
• stosujących leki przeciwdrgawkowe.

W powyższych grupach chorych lekarz rozważy czy korzyści związane ze stosowaniem preparatu są większe niż ryzyko i w każdym przypadku indywidualnie oceni czy właściwe jest stosowanie leku.

W przypadku stosowania długotrwałego należy co 3–6 miesięcy wykonywać badania neurologiczne (w tym badania odruchów) w celu wczesnego wykrycia osłabienia mięśni. Stwierdzenie nieprawidłowości wymaga zaprzestania stosowania preparatu.

Rzadko stosowanie preparatu może spowodować zahamowanie czynności szpiku kostnego. Należy regularnie kontrolować obraz krwi; w razie nieprawidłowości lekarz zaleci przerwanie leczenia. Szczególną ostrożność należy zachować podczas równoległego stosowania chlorochiny i innych leków mogących wpływać na parametry krwi.

W okresie leczenia należy unikać nasłonecznienia i ekspozycji na promienie UV (np. w solarium), ze względu na ryzyko wystąpienia skórnych reakcji nadwrażliwości na światło, takich jak: rumień, obrzęk, pęcherzyki czy łuszczenie skóry.

Długotrwałe stosowanie chlorochiny związane jest z ryzykiem wystąpienia kardiomiopatii (grupa chorób serca). Chory powinien pozostawać pod uważną obserwacją kardiologiczną.

Chlorochina może powodować ciężką hipoglikemię (czyli nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi), w tym prowadzącą do utraty przytomności i stanowiącą zagrożenie życia. Dotyczy to zarówno osób stosujących jak i niestosujących leki przeciwcukrzycowe. Jeżeli w okresie stosowania preparatu wystąpią objawy mogące świadczyć o hipoglikemi (w tym: niepokój, drżenie, nerwowość, osłabienie, wzmożona potliwość, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, poszerzenie źrenic) należy oznaczyć stężenie glukozy we krwi; w razie konieczności lekarz odpowiednio zmodyfikuje leczenie.

Alex

Koordynator projektu