Strategia obrazuje najważniejsze kierunki zmian, jakie zostały podjęte w celu skutecznej walki z pandemią wirusa COVID-19 przy jednoczesnym uwzględnieniu długofalowych konsekwencji wprowadzania obostrzeń. Strategia jest odpowiedzią na zmianę charakteru epidemii. W okresie jesienno-zimowym w całej Europie ma miejsce gwałtowny wzrost poziomu zakażeń COVID-19. Zgodnie z opinią naukowców warianty wirusa, odpowiedzialne za obecny szczyt zachorowań, są mniej śmiertelne, jednak znacznie bardziej zakaźne niż odpowiedzialne za wiosenną falę zakażeń.Niestety, zjawisko to obserwujemy także w Polsce, która podczas pierwszej fazy dzięki szybko wdrożonym działaniom była w grupie krajów europejskich z lepszymi wskaźnikami epidemicznymi.Jednocześnie w związku z nabyciem większej wiedzy o biologii wirusa oraz możliwością elastycznego wykorzystania dotychczas podjętych działań organizacyjnych i infrastrukturalnych, zmianie ulega podejście do zagrożenia związanego z zakażeniem wirusem COVID-19.Konsekwencją znacznie wyższego poziomu zachorowań jest konieczność zmiany sposobu walki z pandemią.W pierwszym okresie epidemii (do trzeciej dekady września) dobowy poziom zakażeń nie przekraczał w skali kraju tysiąca przypadków. Ze względu na charakter zakażeń, związanych głównie z lokalnymi ogniskami (często dotyczącymi placówek opieki zdrowotnej) budowana do walki z epidemią sieć placówek oparta była na bazie oddziałów zakaźnych oraz na zlokalizowanych w każdym województwie szpitalach jednoimiennych, które poza leczeniem zakażonych zapewniały także dostęp do leczenia innych niż SARS-Cov-2 schorzeń u pacjentów z potwierdzonym zakażeniem. System zapewniał optymalną opiekę, z pełnym dostępem do świadczeń łącznie z terapią najcięższych przypadków.

Stabilny i pozostający pod kontrolą poziom zakażeń pozwalał na stopniowe znoszenie ograniczeń, mających zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa.Stopniowy wzrost poziomu potwierdzonych przypadków miał miejsce pod koniec września i na początku października. W dalszym ciągu obserwowano znaczne różnice wskaźników zakażeń na poziomie poszczególnych powiatów. Działania w tej fazie ukierunkowane zostały na zapobieganie propagacji wirusa, z ograniczeniami zróżnicowanymi terytorialnie w zależności od wskaźnika zakażeń w ciągu ostatnich 14 dni, przypadających na sto tysięcy populacji powiatu (odpowiednio od 6 do 12 dla strefy żółtej oraz powyżej 12 dla czerwonej).Od początku października sytuacja epidemiczna uległa gwałtownej zmianie. Wzrost poziomu zakażeń, dotychczas o charakterze liniowym, zmienił charakter na wykładniczy przy jednoczesnym zatarciu się różnic między poszczególnymi obszarami (powiatami). Podstawą do obecnie wypracowanej strategii jest konieczność zapewnienia wystarczającej liczby miejsc do leczenia pacjentów, u których rozwija się objawowa postać infekcji dotycząca układu oddechowego.

Alex

Koordynator projektu